Ειδώλιο που παριστάνει τον Παπποσιληνό. Βρέθηκε το 1995 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη. Λείπουν τα χέρια και τα πόδια από το ύψος των γοφών.

Η μορφή αποδίδεται όρθια, με τα πόδια ανοιχτά και το κεφάλι κατεβασμένο στο στήθος. Στους ώμους έχει ριγμένο ένα κοντό ιμάτιο, που αφήνει το υπόλοιπο σώμα γυμνό. Στο άτριχο κεφάλι φορά στεφάνι από κισσόφυλλα και στο μέτωπο διπλή ταινία. Τα μάτια είναι λοξά, η μύτη πλακουτσωτή, τα χείλη καλυμμένα από την πλούσια γενειάδα που πέφτει στο στήθος σε μακριές, στριφτές μπούκλες. Στο πλαδαρό στήθος και την εξογκωμένη κοιλιά έχουν χαραχτεί κυματιστές αυλακώσεις, που πιθανόν υποδηλώνουν το τριχωτό του σώματος. Στην οπή ανάμεσα στα σκέλια θα υπήρχαν τα γεννητικά όργανα ή ο ορθωμένος φαλλός της μορφής.

Ειδώλια με χαρακτήρες του σατυρικού δράματος κυκλοφορούσαν ευρύτατα στην Αττική και στον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο. Η μεγάλη διάδοση που γνώρισαν οφειλόταν στην αγάπη των ανθρώπων για το θέατρο, το οποίο ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους. Οι μορφές της ακολουθίας του Διονύσου, όπως το συγκεκριμένο ειδώλιο, επεδίωκαν την ευθυμία και τη διασκέδαση, αλλά ταυτόχρονα είχαν και αποτροπαϊκό χαρακτήρα. Οι δυσκολίες της καθημερινότητας προκαλούσαν στους ανθρώπους φόβο και τους ωθούσαν στην αναζήτηση μέσων προστασίας από την κακοδαιμονία και το κακό μάτι. Την προστασία αυτή θεωρούσαν ότι μπορούσαν να τους προσφέρουν τέτοια δύσμορφα ειδώλια, τα οποία κρατούσαν κοντά τους ως φυλαχτά.